Sinds september
1975 fotografeer ik, waarvan sinds 2004 digitaal. Vele
tienduizenden foto’s en dia’s zitten er in mijn archief (ik
ben een slechte weggooier). De meeste daarvan zijn
vastgelegde herinneringen die ik koester, de rest hebben te
maken met mijn werk als journalist én als kunstzinnig
fotograaf. Mijn Kiekus-lidmaatschap (sinds 2014) verbreedt
mijn horizon en oefent mijn oog.
Meer en meer
ben ik me bewust van de subjectiviteit van fotografie, en
dus van haar beeldende mogelijkheden. Ik ben voorlopig niet
uitgeleerd. Fotografie is voor mij dus ook een
communicatiemiddel met een eigen taal, een beeldtaal waarmee
ik kan informeren, verleiden, misleiden en ontroeren.
Maar het
belangrijkste is nog wel dat ik fotograferen leuk vind, het
geeft me energie en inzicht.
Kees de Bruijn
april 2015
|